Dach mansardowy: Kształt dachu ze słynnymi korzeniami
Dach mansardowy © mojolo, stock.adobe.com
Jak stworzyć jak najwięcej miejsca pod dachem, aby można go było używać jak pełnej podłogi? Pierre Lescot prawdopodobnie zadał sobie to pytanie w XVI wieku. Architekt Luwru w Paryżu uważany jest za wynalazcę kształtu dachu z charakterystycznym załamaniem powierzchni dachu. Idea stojąca za tym: Powinna istnieć możliwość pomieszczenia większej liczby mieszkań w domu bez konieczności zwiększania liczby pięter. Dach mansardowy został ostatecznie nazwany imieniem budowniczego Francois Mansarta i jego pra-siostrzeńca Julesa Hardouina-Mansarta. Około 100 lat później sprawili, że wynalazek Lescota stał się znany szerokiej publiczności poprzez budowę wielu wspaniałych paryskich budynków o takim kształcie dachu i ugruntowali popularność genialnej konstrukcji.
Spadziste sufity prawie bez utraty przestrzeni życiowej
Jako dach mansardowy można zastosować trzy rodzaje dachów: dach dwuspadowy, dach czterospadowy lub dach krzywoliniowy. Górna część konstrukcji dachu odpowiada klasycznej metodzie konstrukcyjnej. Wówczas jednak łączą się bardzo strome połacie dachowe, co powoduje załamanie. Te mansardy prowadzą prawie pionowo w dół, a wewnątrz mają raczej charakter ściany niż dachu. Zwykłe pionowe okna można nawet wbudować w strych, podobnie jak na innych piętrach. Zaleta jest oczywista: dzięki wyjątkowo stromej konstrukcji prawie żadna przestrzeń mieszkalna nie jest tracona wewnątrz dachu.
Złożona konstrukcja, reprezentacyjny charakter
Konstrukcja dachu mansardowego jest znacznie bardziej złożona niż innych form dachowych. Zwykle projektowany jest jako dach krokwiowy, przy czym na poddaszu konieczne są specjalne podpory. To również powoduje, że cena dachu mansardowego jest nieco wyższa. Jednak budowniczy otrzymuje kształt dachu, który nie tylko zapewnia dużo przestrzeni życiowej, ale także sprawdza się przez wieki, zwłaszcza w okazałych budynkach. Ten wspaniały styl można przenieść do własnego domu z mansardowym dachem.