Od 2012 roku stopniowo wzrasta wiek przejścia na ustawową emeryturę. Dla osób urodzonych w roku 1964 lub później normalny limit wynosi 67. W wielu przypadkach osoby, które wolą wyjechać, będą musiały zaakceptować zniżkę.
1. Kto otrzyma pełną emeryturę i kiedy?
Wszyscy urodzeni w 1951 r. Wkrótce osiągną standardowy wiek emerytalny, który obecnie wynosi 65 lat i 5 miesięcy. Emeryturę ustawową można pobierać pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne przez 5 lat. Szczególnie ubezpieczeni długoterminowi (45 lat) mogą przejść na emeryturę wcześniej bez potrąceń - osoby urodzone w 1953 r. Mają obecnie 63 i 2 miesiące. Wiek początkowy będzie stopniowo podnoszony do 65 lat. Dla osób ze znaczną niepełnosprawnością (z 35-letnim ubezpieczeniem) limit ten wynosi od 63 do 65 lat, w zależności od grupy wiekowej.
2. Ile kosztuje wcześniejsze wyjście?
Jeśli masz 35 lat ubezpieczenia, możesz zatrzymać się na 63. Jednak każdy miesiąc przed osiągnięciem normalnego wieku obniża emeryturę o 0,3%. Tak więc 3 lata kosztowały 10,8%. Zamiast np. 1250 euro miesięcznie jest 135 euro mniej - na całe życie. Nawet jeśli ktoś przejdzie na emeryturę bez odliczenia, wcześniejsze wyjście wiąże się ze stratami: osoba ta zwykle nie zbiera już żadnych punktów zarobkowych, gdy otrzymuje emeryturę. Jako przeciętna osoba zarabiająca nadal otrzymywałaby 1 punkt zarobkowy rocznie, a więc na Zachodzie miesięczną emeryturę w wysokości 29,21 euro (jeszcze więcej od lipca 2016 r.).
3. Czy jest to możliwe bez rabatów?
Wpłaty składek mogą rekompensować obniżki emerytur. Stefan Braatz z Deutsche Rentenversicherung Bund podaje przykłady: „Przy pensji brutto w wysokości 750 euro odliczenia za 1 rok można zrekompensować w wysokości 6500 euro. Przy emeryturze w wysokości 1 250 euro i przy wyjeździe 3 lata wcześniej potrzeba około 35 100 euro. ”Od 55 roku życia można sprawdzić swoją indywidualną kwotę w specjalnych informacjach dotyczących emerytury: Aplikacja na www.deutsche-rentenversicherung.de (szukaj„ V0210 ”). To, czy inwestycja się opłaca, zależy głównie od tego, w jakim wieku jest płatnik.
4. Jak działa emerytura częściowa?
Niektóre firmy i układy zbiorowe umożliwiają pracownikom pracę w niepełnym wymiarze godzin na wcześniejszej emeryturze. Popularny jest model blokowy: pracownik kontynuuje pracę przez rok lub więcej jak poprzednio (faza aktywna). Następnie rozpoczyna się faza zwolnienia o tej samej długości. Pracownik zatrudniony na część etatu już nie pracuje, ale otrzymuje połowę swojego wynagrodzenia, tak jak w fazie aktywnej. Pracodawca zwiększa to do co najmniej 70% przez cały okres częściowej emerytury. 90% dotychczasowego wynagrodzenia brutto jest objęte ubezpieczeniem emerytalnym. Marina Herbrich, prezes Bundesverband der Rentenberater.de (www.rentenberater.de), dodaje: „Większość z nich po częściowej emeryturze ubiega się o emeryturę - w zależności od spełnienia wymagań”.
5. Pełna czy częściowa emerytura?
Mniej pedałuj, ale nie wysiadaj całkowicie - to też jest możliwe. Ubezpieczeni, którym przysługuje emerytura, mogą otrzymywać połowę, jedną trzecią lub dwie trzecie tej emerytury i nadal pracować w niepełnym wymiarze godzin. „Nadal płacisz składki, które mają pozytywny wpływ na wysokość emerytury. A wszelkie potrącenia dotyczą tylko wcześniejszej częściowej emerytury ”- mówi Marina Herbrich. Każdy, kto rozważa wyjście, powinien rozważyć konsekwencje finansowe. Pomocne mogą być Deutsche Rentenversicherung lub niezależni doradcy emerytalni. Udzielają również informacji o planowanych zmianach
w wysokości emerytury i dodatkowych zarobkach w ramach terminu „Flexi-Rente” .
