Ceramiczne wykładziny podłogowe

Wykładziny podłogowe i ścienne wykonane z materiałów ceramicznych są stosowane w Niemczech od średniowiecza. Produkcja płytek wzrosła skokowo w związku z industrializacją, a pokrycia, które wcześniej były dostępne tylko dla nielicznych, stały się towarami produkowanymi masowo i popularnymi materiałami do układania.

Podłogi ceramiczne © Arpad Nagy Bagoly, fotolia.com

Zasady planowania płytek i płyt

Należy przestrzegać różnych zasad planowania, aby wykończona wykładzina podłogowa wykonana z materiału ceramicznego wyglądała harmonijnie i była trwała przez długi czas. Dotyczy to w szczególności budownictwa bez barier, gdzie płytki są często używane ze względu na ich wiele pozytywnych właściwości. Podczas planowania należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

Nie ma standardowych formatów płytek. Stwarza to duży wybór, mogą pojawić się problemy, jeśli używane są różne formaty. Stowarzyszenie Płytek i Kamienia Naturalnego wprowadziło różne nazwy formatów. Płytki o powierzchni powyżej 0,25 cm² nazywane są dużymi formatami, płytki o długości krawędzi do 10 cm należą do kategorii płytek mozaikowych. Formaty pomiędzy nimi nazywane są małymi formatami.

Wskazówka: przy określaniu wymiarów płytek rozróżnia się wymiary nominalne i rzeczywiste. Na wymiar nominalny składa się rzeczywisty rozmiar płytki (rozmiar rzeczywisty) plus połowa szerokości spoiny. Płytki z innych krajów, takich jak Hiszpania, podlegają innym wytycznym i dlatego trudno je mieszać z niemieckimi formatami.

Płytki można układać na wszystkich płaskich i stabilnych podłożach. Jako wykładzina podłogowa, okładziny ceramiczne można bardzo dobrze łączyć z ogrzewaniem podłogowym, płytka magazynuje ciepło i oddaje je do pomieszczenia. Przyjmuje się zasadę, że im większy rozmiar płytki, tym równiejsza musi być powierzchnia montażowa.

Wskazówka: Do tworzenia płaskich powierzchni dobrze nadaje się wylewka wyrównująca lub sucha. Podczas układania elementów jastrychu ważną rolę odgrywa wystarczająca stabilność ciśnienia, ponieważ w przeciwnym razie pojawią się pęknięcia i osady.

Płytki układane są bez progów w pokojach i mieszkaniach bez barier. Ta metoda sprawdza się nie tylko w strefie sanitarnej, ale również przy wszystkich przejściach w mieszkaniu czy przy dojściu na taras czy do ogrodu zimowego. Norma DIN 18 040 zawiera ważne informacje dotyczące konstrukcji bez barier.

Wskazówka: znajdź najtańsze podłogi, porównaj oferty i zaoszczędź.

Klasyfikacja płytek i płyt z materiałów ceramicznych

Numery i terminy dotyczące ceramicznych wykładzin podłogowych

Glinki, które są wzbogacane dodatkami, kształtowane, a następnie wypalane, stanowią surowiec do produkcji płytek i płyt. W zależności od zastosowanych właściwości istnieją różne klasyfikacje, które można znaleźć w normie DIN EN 14411:

Klasyfikując według rodzaju kształtu, rozróżnia się płytki i płyty wytłaczane i prasowane na sucho
Pod względem nasiąkliwości materiał dzieli się na trzy grupy. Decydującym czynnikiem jest stopień chłonności i wspomniany już proces kształtowania.

Płytki ekstrudowane i prasowane na sucho

Mieszanka surowców, ale także uziarnienie i temperatura wypalania oraz nasiąkliwość decydują o właściwościach płytek ceramicznych.

Klasyfikacja według właściwości materiału

W związku z właściwościami i składem ceramicznych wykładzin podłogowych DIN zna następującą klasyfikację:

Ze względu na mały rozmiar ziarna kruszywa płytki podłogowe nazywane są ceramiką drobnoziarnistą.
Kamionka jest oferowana jako produkt mrozoodporny o niskiej nasiąkliwości (<3%) jako płytki szkliwione i nieszkliwione. Może być stosowany zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz. Gęsta struktura i zamknięte pory zapewniają wysoką wytrzymałość mechaniczną.
Oddychające i wrażliwe na wilgoć płytki z terakoty lub płyty cotto nadają się jako rustykalna wykładzina podłogowa o naturalnych właściwościach. Produkcja odbywa się w procesie wytłaczania, płytki pozostają nieszkliwione i mają otwarte pory. Specjalna uszczelka zapewnia ochronę przed zabrudzeniami i przebarwieniami.

Termin mozaika odnosi się do płytek o powierzchni mniejszej niż 90 cm², niezależnie od materiału. Małe płytki są często przyklejane do siatek, dzięki czemu można je układać ekonomicznie i z precyzyjnymi odstępami między spoinami.

Płytki są podzielone na dwie główne kategorie w zależności od gęstości porów : Wskazówka: znajdź warstwy podłogi w swoim regionie i otrzymaj oferty. Zaoszczędź do 30% porównując oferty. Zapytaj teraz bez zobowiązań.

Grupy ścieralności wykładzin podłogowych z materiału ceramicznego

W zależności od obszaru zastosowania, wymagania dotyczące odporności mechanicznej wykładzin podłogowych są wysokie. Płytki są podzielone na pięć grup ścierania w celu precyzyjnego wyboru. Antypoślizgowość jest również ważnym kryterium.

Grupy ścieralności I i II są rzadko stosowane ze względu na ich małą nośność.
W budownictwie mieszkaniowym do średniego użytkowania kładzie się zwykle płytki z III grupy ścieralności.
Grupa IV jest odpowiednia do intensywnego użytkowania i dużego natężenia ruchu. Wątpliwa jest grupa ścierania korytarzy lub pomieszczeń handlowych i gospodarczych.
Grupa V jest odpowiednia dla najwyższych wymagań i jest stosowana w miejscach o dużym natężeniu ruchu publicznego.

Antypoślizgowość wykładzin podłogowych, zwłaszcza płytek, dzieli się na klasy

Metoda układania

Różnorodne metody układania umożliwiają precyzyjnie skoordynowaną metodę układania dla każdej płytki i każdego podłoża. Rozróżnia się następujące procedury:

Metoda masowania - zacierania : zaprawę cienkowarstwową nakłada się na płytkę oraz podłoże pacą zębatą.
Proces masowania : Zaprawę nakłada się na płytkę w celu układania płytek o różnej grubości lub do naprawy płytek.
Metoda pływająca : dwuwarstwowe nakładanie zaprawy cienkowarstwowej na podłoże
Montaż na grubym łożu : korzystny w przypadku nierównych podłoży i instalacji na dużych powierzchniach
Proces cienkowarstwowy : dla zaprawy klejowej jako określenie zbiorcze dla metod masowania, pływania i pływania na maśle
Zaprawa fluidalna : do układania płytek i płyt o zwartej strukturze, samopoziomująca, odpowiednia na lekko nierówne podłoża
Proces średniego złoża: idealny kompromis między procesami cienkowarstwowymi i grubowarstwowymi

Wskazówka: Zwłaszcza w nowych budynkach, ale także w ramach renowacji, proces cienkowarstwowy zapewnia, że woda dostaje się do budynku tylko nieznacznie, a zatem ma tylko nieznaczny wpływ na wilgotność nowego budynku.

Płytki w wilgotnym pomieszczeniu

W łazience i toalecie, a także w innych wilgotnych pomieszczeniach preferowaną wykładziną podłogową są płytki. Podczas układania obowiązują ważne wymagania dotyczące szczelności pokrycia. Szczególnie wrażliwe są obszary wody rozpryskowej; spoiny należy w tym przypadku uszczelnić silikonem. Idealne są uszczelnienia kompozytowe, które są używane jako uszczelnienie pędzlem lub szpachlą w tym samym czasie, co podkład z zaprawy do płytek lub kostki brukowej.

Alternatywnie uszczelnienie jest wykonane z arkuszy uszczelniających. Wykonawcy budowlani mogą znaleźć ważne zasady wykonania hydroizolacji w ulotce „Instrukcja wykonywania hydroizolacji w płynie z okładzinami i okładzinami z płytek i płyt do użytku wewnętrznego i zewnętrznego”, wydanej przez Centralny Związek Budowlany (ZDB).

Wskazówka: w wilgotnych pomieszczeniach nie trzeba układać specjalnych płytek, a sam proces układania jest taki sam jak w innych pomieszczeniach. Ważne są dodatkowe etapy pracy związane z zabezpieczeniem podłoża przed wilgocią.