Rozpoznaj i zwalcz pleśń, wykwity i gąbkę
Przebarwienia na ścianie, elewacji czy suficie nie zawsze muszą być pleśnią. Mogą to być również wykwity lub gąbka, której obawiają się właściciele domów.
Jednak trudno je rozróżnić. Czarna, zielona i biała pleśń najczęściej występuje w pomieszczeniach mieszkalnych. Ale możliwa jest również żółta i czerwona pleśń i często nie można jej odróżnić od wykwitów lub gąbki.
Uszkodzenia spowodowane wilgocią: pleśń, wykwity i sucha zgnilizna
Uszkodzenia: 1. Pleśń
Pleśń to mikroorganizm. Aby się pojawić i rosnąć, potrzebuje następujących warunków bytowania: wilgoci, tlenu i ciepła. Ponadto trzeba mu zapewnić podłoże, które może być już pastą do tapet, ale także tynkiem, farbą, drewnem, ziemią, dywanami, a nawet niektórymi rodzajami plastiku. Do rozwoju pleśni wystarczy zwykły kurz domowy.
Pleśń © animaflora, fotolia.com
Rzeczywistej pleśni nie można zobaczyć okiem. Widzimy tylko rozprzestrzeniające się zarodniki i nitki grzybów. Najpierw pojawiają się plamy, które zwykle rozprzestrzeniają się na okrągło, a następnie, jeśli nie zostaną podjęte żadne środki, wyrastają na dywan grzybów.
Czarna pleśń
Czarna pleśń to najbardziej przerażająca i znana pleśń w pomieszczeniach mieszkalnych. Nie jest wywoływana przez określoną pleśń, ale może tworzyć się z wielu rodzajów i rodzajów pleśni. Występuje szczególnie wtedy, gdy w ścianie lub na ścianie występują problemy z wilgocią. Szczególnie zagrożone są ściany, tapety, otynkowane ściany i sufity oraz połączenia płytek. Duże różnice temperatur nie stanowią dla niego problemu, już w 6 ° C rozkwita i czuje się komfortowo do około 45 ° C. Czarna pleśń może być sucha i pudrowa lub śluzowata i szara. Wszystkie rodzaje czarnej pleśni są niezwykle toksyczne dla organizmu ludzkiego ze względu na swoją agresywność i zdolność do przeżycia. Może powodować różne alergie, choroby nerek, a nawet poważne choroby zakaźne.
Czarna pleśń © Heiko Küverling, fotolia.com
Zielona pleśń
Zielona pleśń jest również bardzo powszechna na wilgotnych ścianach i sufitach. Może rozprzestrzeniać się przez swoje zarodniki w całym mieszkaniu. Wilgotne pomieszczenia, takie jak łazienki i kuchnie, szczeliny i słabo wentylowane obszary, takie jak pod wykładziną podłogową lub za okładzinami ściennymi, są szczególnie narażone na zieloną pleśń. Zielona pleśń zwykle tworzy puszystą powłokę. Nierzadko pojawia się razem z innymi rodzajami pleśni, tworząc w ten sposób barwną mieszankę. Trucizna zielonej pleśni nie jest tak ekstremalnie szkodliwa jak czarna pleśń, ale ma działanie osłabiające odporność. Może powodować alergie, astmę i bóle głowy, a zarodniki mogą infekować tkankę płuc i powodować trwałe uszkodzenia.
Zielono-biała pleśń © elen31, stock.adobe.com
Biała pleśń
Biała pleśń jest raczej niepozorna i trudna do zauważenia, szczególnie na jasnych powierzchniach, takich jak tynk lub jasne kolory ścian. Dlatego często pozostaje niewykryty przez długi czas i może rozprzestrzeniać się bez przeszkód. Dopiero po pewnym czasie biała pleśń zmienia kolor i ciemnieje. Biała pleśń jest szczególnie powszechna na rogach sufitu lub podłogi, we wnękach, za meblami na ścianach zewnętrznych oraz w piwnicy - głównie w zimnych, nieogrzewanych i wilgotnych pomieszczeniach. Często mylone jest z wykwitami solnymi na cegle, betonie i tynku. Oznaką białej pleśni może być lekko stęchły zapach lub pojawienie się w mieszkaniu wszy drzewnych, rybików cukrowych lub wszy pyłowych, ponieważ wskazują one na wilgotne środowisko. Biała pleśń podrażnia błony śluzowe i może prowadzić do infekcji zatok, częstych przeziębień, chorób skóry,Ból gardła, kaszel, przewlekłe zapalenie oskrzeli lub ból stawów.
Czerwona pleśń
Czerwona pleśń potrzebuje do rozwoju dużych ilości celulozy. Występuje głównie na tapetach papierowych, ponieważ jest tutaj idealnym źródłem pożywienia. Często występuje w łazience, toalecie i kuchni, ponieważ warunki odżywcze są tam lepsze niż w innych pomieszczeniach mieszkalnych. Powłoka pleśni ma konsystencję raczej suchą do śluzowatej i może występować w różnych odcieniach czerwieni i intensywności koloru. Czerwona pleśń może prowadzić do astmy.
Czerwona pleśń © lpicture, stock.adobe.com
Żółta pleśń
Żółta pleśń nie jest postrzegana tak silnie ze względu na mniej zauważalny wygląd. Żółta pleśń w pomieszczeniach mieszkalnych jest rzadziej jasnożółta niż ochra lub brązowa i występuje rzadko. Najlepiej tworzy się w wilgotnych narożnikach, w tkaninach bawełnianych czy meblach tapicerowanych. Jego konsystencja waha się od suchej, łuszczącej się, ziarnistej i tłustej. Żółta pleśń uwalnia truciznę do swojego środowiska podczas metabolizmu i jest szczególnie niebezpieczna dla zdrowia. Może powodować między innymi raka wątroby i niewydolność serca u ludzi.
Żółta pleśń © Sandipruel, stock.adobe.com Wskazówka: znajdź najtańsze specjalistyczne firmy zajmujące się kontrolą pleśni i uszkodzeń spowodowanych wilgocią , porównaj oferty i oszczędzaj.
Unikaj pleśni
Aby przede wszystkim zapobiec rozwojowi pleśni, konieczna jest nie tylko odpowiednia wentylacja. Musi być raczej nienaruszona uszczelka piwnicy. Ważną rolę odgrywa tu izolacja termiczna ścian zewnętrznych. Każdy wykonujący renowację powinien zatem zadbać o to, aby powierzchnie ścian piwnic były ciepłe za pomocą odpowiednich materiałów izolacyjnych, a tym samym przeciwdziałać gromadzeniu się wilgoci. Jeśli pleśń już osiadła na wewnętrznych ścianach piwnicy, należy ją usunąć.
Jeśli chcesz stworzyć dobre warunki klimatyczne w pomieszczeniu podczas renowacji, a tym samym uniknąć pleśni, masz trzy możliwości:
- 1. pracować z tynkami wapiennymi i farbami wapiennymi,
- 2. Użyć materiałów budowlanych aktywnych kapilarnie lub
- 3. Zamocuj panele budowlane wykonane z poliuretanu, które pochłaniają wilgoć dzięki zintegrowanej warstwie silikatowej.
Ponadto pozioma bariera w murze odgrywa ważną rolę w zapobieganiu pleśni. Pozioma bariera ma za zadanie chronić mur przed wilgocią gruntu. Woda, która unosi się z chłodnego gruntu, jest zatrzymywana przez przegrodę i zapobiega parowaniu wód gruntowych na zewnętrznej powierzchni ściany piwnicy. Odpowiednie folie uszczelniające często przeciekają lub nie występują w ogóle w starych budynkach. Renowatorzy mogą temu zaradzić, jeśli później wprowadzą bariery poziome.
Ponieważ pleśń zawsze opiera się na wodzie, przyczyną mogą być również uszkodzone rury. Dlatego w przypadku każdego zakażenia pleśnią należy zasadniczo przeprowadzić badanie przyczyn źródłowych. Wskazane jest skonsultowanie się z profesjonalistą. Ponieważ woda szuka ścieżki najmniejszego oporu. Dlatego uszkodzony obszar niekoniecznie musi znajdować się za miejscem pleśni.
Po wyeliminowaniu przyczyny plamę pleśni można usunąć za pomocą produktów takich jak środki do zwalczania pleśni i zarodników. Te produkty chemiczne są dostępne w specjalistycznych sklepach detalicznych lub w sklepach z narzędziami. Zwykle są one rozpylane na widoczną plamę pleśni, a forma jest po prostu wycierana po określonym czasie ekspozycji.
Pomiar pleśni przez specjalistę © Verband Privater Bauherren eV Wskazówka: Przeczytaj nasze artykuły Malowanie pleśni i po prostu tapetowanie formy na ścianie?
Przypadek uszkodzenia: 2. Wykwity
Wykwity występują praktycznie we wszystkich mineralnych materiałach budowlanych. Można je bardzo często spotkać np. Na powierzchniach ścian otynkowanych, murze, kamieniu naturalnym, ale także na betonie. Często białe wykwity są często mylone z białą pleśnią. Ale dobra wiadomość: chociaż wykwity są wizualną uciążliwością dla wielu właścicieli domów lub mieszkań, są one nieszkodliwe i nie wpływają na statykę. Można je również usunąć.
Podobnie jak w przypadku pleśni, występowanie wykwitów wskazuje, że dotknięte nimi ściany, sufity lub podłogi są narażone na działanie wilgoci. Wykwity pojawiają się zawsze, gdy roztwory soli fizjologicznej wyparowują z muru lub tynku. Rozpuszczalne sole występujące w murze lub tynku obejmują chlorek sodu (sól kuchenna), siarczan sodu lub siarczan magnezu. Ale w pewnych okolicznościach mogą też zostać rozpuszczone mniej rozpuszczalne związki. Typowy „azotan ścienny” ma inną przyczynę. Powstaje w wyniku reakcji chemicznej. Tutaj amoniak z powietrza w pomieszczeniu reaguje ze stosowaną zaprawą. Zawsze trzeba odróżniać wykwity od azotanów ściennych.
Woda znajdująca się w murze lub tynku wypłukuje rozpuszczalne sole lub inne rozpuszczalne związki. Woda przenika przez konstrukcję budynku iz czasem wyparowuje na powierzchni. Sole pozostają, a następnie tworzą wyraźnie widoczne wykwity.
Gips
Wykwity solne na warstwie tynku można usunąć na różne sposoby. W wielu przypadkach wystarczy szczotka lub szpatułka z twardego metalu. Inną opcją są odpowiednie środki czyszczące. W zależności od intensywności wykwitów takie środki myjące należy stosować w postaci nierozcieńczonej lub rozcieńczonej wodą i nakładać np. Pędzlem. Po upływie czasu określonego przez producenta środek myjący spłukuje się wodą. Ponadto można użyć farby izolacyjnej, aby w pewnym stopniu zapobiec dalszemu osadzaniu się soli. Jeśli nie można usunąć wykwitów, może zajść konieczność częściowego odnowienia tynku. Zasadniczo jednak niesamowite: wilgotność należy obniżyć do akceptowalnego poziomu.
Rosnąca wilgoć i wykwity © Fotoschlick, stock.adobe.com
WSKAZÓWKA
Skorzystaj z naszej bezpłatnej wyceny: porównaj ceny od wyspecjalizowanych firm w zakresie kontroli pleśni i wilgoci i zaoszczędź do 30 procent
Cegły i klinkier
W przypadku kwitnienia cegieł i klinkieru to głównie sole rozpuszczalne w wodzie z zaprawy są transportowane na powierzchnię w postaci rozpuszczonej w wyniku działania kapilarnego cegieł lub klinkieru. Kiedy woda następnie wyparowuje, krystalizują i ukazują się jako biała mgiełka soli. Z reguły jednak sole można usunąć twardą szczotką, jeśli to możliwe bez dodatkowej wody, po wyschnięciu. Prostym, ale bardzo skutecznym środkiem zapobiegawczym jest po prostu przykrycie niedokończonego muru podczas deszczu.
Wykwity na ceglanej ścianie © starekase, stock.adobe.com
Kwas solny, który mógł być użyty do oczyszczenia kamieni po murowaniu, może również powodować wykwity: zawiera substancje, które mogą kwitnąć i jednocześnie rozpuszczają je z zaprawy. Powstających wykwitów nie wolno nigdy usuwać kwasem solnym ani kwaśnymi środkami czyszczącymi. Kwasy mogą również odbarwić sam klinkier. To przebarwienie jest nieodwracalne i nie można go już usunąć!
W przypadku kontaktu wszystkich cegieł klinkierowych z ziemią zwykle nie można uniknąć powstawania wykwitów. Przyczyną jest tu albo słona woda z ziemi, albo bardzo często sól drogowa o potężnym działaniu.
Kamień naturalny
Wykwity można często zobaczyć na kamieniach naturalnych na zewnątrz. Wilgoć uwalnia sole z podpowierzchni, a efekt kapilarny kamienia naturalnego przenosi je na powierzchnię lub do spoin.
Zdecydowana większość wykwitów to wapń. Zwykle można je bez problemu usunąć z wytrzymałych i trwałych kamieni naturalnych za pomocą tak zwanego zmywacza do cementu. Te produkty są również dostępne specjalnie do kamienia naturalnego. Do zastosowań szczególnie nadają się granit, gnejs, kwarcyt i piaskowiec. Są wystarczająco wytrzymałe, aby wytrzymać działanie środków czyszczących na bazie kwasu. W przypadku innych rodzajów kamienia najlepiej jest zapytać sprzedawcę lub specjalistę.
Wskazówka: Zawsze ostrożnie używaj wszystkich środków czyszczących! Najlepiej jest zawsze najpierw przetestować środek czyszczący na niewidocznym miejscu.beton
Wykwity w betonie zależą w dużej mierze od zawartości wapna w cemencie w mieszance betonowej. Większość wapna jest związana, ale jego nadmiar może rozpuścić wodę w betonie. Roztwór ten następnie dyfunduje na powierzchnię. Woda wyparowuje, pozostawiając biały osad wapienny.
W przypadku wykwitów na zewnętrznych elementach betonowych, takich jak betonowe schody, kostka brukowa lub fundamenty, nie należy nic robić. Osady kamienia prędzej czy później zostaną wypłukane przez wodę deszczową. W większości przypadków wykwity te można zaobserwować maksymalnie przez okres dwóch do trzech lat. Najpóźniej do tego czasu nadmiar wapna zostanie całkowicie uwolniony.
Wykwity na betonowej ścianie © IreneuszB © stock.adobe.com
Osady można łatwo usunąć z wewnętrznych części betonowych nie narażonych na działanie czynników atmosferycznych. Dotknięte obszary są po prostu szczotkowane, a następnie spłukiwane czystą wodą. Wykwity zostają trwale zatrzymane po uszczelnieniu lub impregnacji betonu.
Płytki
Zwykle na ścianach występują wykwity. Ale mogą również wystąpić w przypadku wykładzin podłogowych. Najczęstsza przyczyna: przenikanie wody przez fugi płytek lub stosowanie wilgotnego kleju do płytek.
W wielu przypadkach wykwity można usunąć szczotkując płytki. Jeśli jest to nieskuteczne, można również użyć zmywacza do cementu. Jednak te produkty są na bazie kwasu. Dlatego uważaj: podczas usuwania nie używaj żadnych produktów, które atakują lub matują powierzchnię płytek.
Przypadek uszkodzenia: 3. gąbka
Podczas gdy wykwity są „nieszkodliwe”, a pleśń przeważnie zagraża zdrowiu, gąbka jest nie tylko szkodliwa dla zdrowia, ale także zagraża istnieniu każdego budynku. Sucha zgnilizna jest grzybem niszczącym drewno i stanowi największe zagrożenie dla budynków. Gąbka lubi ciemność, z jednolitym klimatem bez dużego ruchu powietrza. Jest mało wymagający, ale niezwykle agresywny. Kiedy już się ustabilizuje, walka z nim nie jest łatwa i krótkotrwała.
Sucha zgnilizna © taviphoto, stock.adobe.com
Nawet najmniejsze ilości zagrażają domowi, ponieważ szybko się rozprzestrzeniają, w znacznym stopniu atakują drewno, a tym samym wpływają między innymi na statykę wszystkich materiałów budowlanych zawierających drewno. Infestacja suchą zgnilizną jest nawet zgłaszana w niektórych krajach związkowych. Stanowi poważną wadę konstrukcyjną zgodnie z BGB i musi zostać zbadana przez rzeczoznawcę budowlanego zgodnie z normą DIN 68800, część 4.
Gąbka może pojawić się wszędzie tam, gdzie wilgoć trwale wnika w drewno. Właściciel domu lub mieszkania zwykle nie ma pojęcia, co rośnie za ścianą lub podwieszanym sufitem - dopóki ściana lub sufit gdzieś się nie zapadną. Chociaż gąbka potrzebuje wilgoci do wzrostu, może również przetrwać w suchym powietrzu. To sprawia, że jest taki podstępny! Ponieważ sucha zgnilizna staje się wtedy swego rodzaju „suchą sztywnością”. Po dziesięcioleciach może ponownie stać się aktywny, jeśli dostanie wilgoci. Ponadto nie musi siedzieć tam, gdzie wilgoć przenika przez ścianę. Suchą zgniliznę można również znaleźć trzy piętra poniżej.
Szczególnie zagrożone: deski podłogowe, stropy piwnic i rzadziej więźba dachowa, ponieważ otwarte drewno stosunkowo dobrze wysycha tutaj. Częściej gąbka siedzi w suficie. Dotyczy to głównie głowic belek, tj. Części belki, które spoczywają na zewnętrznej ścianie ściany.
Gąbkę najlepiej rozpoznać po dwukolorowym kolorze, który jest wywoływany przez bakterie. Zarażone drewno wykazuje brązową i niszczącą zgniliznę. Grzyb sprawczy składa się z włókien przypominających konopie i jest białawy, podobny do bawełny na zewnętrznej krawędzi i od ochry do pomarańczowego w rdzeniu. W zaawansowanym stadium grzyb ten może osiągnąć grubość półtora centymetra i mieć ponad metr długości.
Sucha zgnilizna parkietu © taviphoto, stock.adobe.com
Brak zabezpieczenia po remoncie
Z powodu suchej zgnilizny przewidziano kompleksowy remont. Nawet po gruntownym remoncie właściciel domu nie może mieć stuprocentowej pewności, że w jego domu nie ma gąbek. Po pierwsze, grzyb mógł również siedzieć piętro niżej lub w innym niekontrolowanym rogu. Z drugiej strony zarodniki, które prawie zawsze są obecne w powietrzu, rozprzestrzeniają się nawet po starannej naprawie.
WAŻNE: Istotne jest, aby kontrola była przeprowadzana przez autoryzowaną specjalistyczną firmę. Norma DIN 68800-4 w połączeniu z ulotką 1-2-05 / D „Naukowo-Technicznej Grupy Roboczej ds. Budownictwa i Ochrony Zabytków” podaje specyfikacje dotyczące renowacji. Ta praca powinna być monitorowana przez eksperta.Podczas renowacji zainfekowane elementy drewniane są usuwane z marginesem bezpieczeństwa jednego metra. Podczas nalewania należy zachować bezpieczną odległość 1,5 metra. Należy również usunąć zarażony mur i gruz. Aby usunąć nawet ostatnie resztki, często zaleca się podpalenie muru. Konieczne jest również znalezienie przyczyny źródła wilgoci i wyeliminowanie jej, aby uniknąć ponownego zaatakowania gąbek.
Jeśli środki konstrukcyjne zapewniają, że dotknięte drewno i mury są suche i pozostaną suche w przyszłości, wysiłek renowacyjny można również zmniejszyć w indywidualnych przypadkach pod kierunkiem eksperta. Bez wilgoci sucha zgnilizna zatrzymuje swój metabolizm i nie niszczy już drewna. Jednak pozostaje w elemencie i szybko staje się ponownie aktywny dziesiątki lat później, jeśli obecna jest wilgoć.
Aby zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się, konieczna jest profesjonalna i ostrożna utylizacja usuniętych elementów drewnianych i elementów murowych. Konieczne jest również pozostawienie miejsca po renowacji do wyschnięcia, a uszkodzone miejsca należy zabezpieczyć odpowiednimi chemicznymi środkami ochronnymi. Mur można pomalować barierą z gąbki lub nałożyć środek ochronny jako część wywierconego otworu. Zapobiegawczo nowo ułożone drewno może wymagać impregnacji zgodnie z normą DIN 68800, część 3.