Terminy klinkier i cegła są często używane jako synonimy, ich podstawowe składniki również są takie same, ale istnieje nadal duża różnica: w szczególności proces wypalania decyduje o tym, czy klinkier, cegły czy cegły są wykonane z mułu i gliny.
Cegły, zwane również cegłami murarskimi, cegłą i klinkierem, składają się z mieszanki pokruszonej gliny, gliny lub minerałów ilastych. Materiał wyjściowy to proszek, który miesza się z wodą i kruszywami, takimi jak piasek, suszy, a następnie wypala w specjalnych piecach, aby uzyskać trwałe kamienie. Cegły klinkierowe składają się z mieszanki gliny i gliny, która jest bardzo bogata w krzemian glinu i skalenie.
Subtelne różnice w procesie produkcji i stosunku składników do siebie nadają kamieniom odmienne właściwości. Ściśle mówiąc, ani cegła, ani klinkier nie są prawdziwymi kamieniami - efektem końcowym jest stabilny i naturalny, ale sztuczny materiał budowlany.
Różnica polega na temperaturze wypalania
Cegły są zawsze wynikiem specjalnie wypalanej gliny. Ponieważ w ten sposób powstaje również klinkier, wszystkie klinkiery są w zasadzie cegłami, ale nie wszystkie cegły są również klinkierem. Oprócz mieszanki temperatura wypalania, a także czas wypalania w piecu decydują o tym, czy produkowany jest klinkier szczególnie twardy, a nawet klinkier ceramiczny - lub znacznie bardziej porowate cegły o niższej zawartości gliny. Cegły uzyskują swój ostateczny kształt i związane z tym właściwości przy temperaturach wypalania od 800 do dobrych 1100 stopni Celsjusza, podczas gdy w przypadku cegieł klinkierowych wyższe temperatury od 1200 stopni Celsjusza i dłuższy czas palenia są konieczne i są możliwe tylko dzięki wyższej zawartości krzemianów. Ma to kluczowe znaczenie dla twardości, a tym samym trwałości klinkieru, gdyż tzw. Spiekanie rozpoczyna się już przy 1200 stopniach Celsjusza.Ze względu na wysokie temperatury wypalania tuż poniżej temperatury topnienia składników zawierających glinę, powierzchnia topi się, a powierzchowne pory zamykają się - cegły klinkierowe prawie nie wchłaniają więcej wody.
Jakie są różne właściwości cegieł i klinkieru?
Cegły są porowate i mogą pochłaniać i uwalniać parę wodną - idealne do regulacji wilgotności ścian. Ponieważ jednak cegły nie są w pełni odporne na warunki atmosferyczne i nadal trzeba je chronić przed wpływami atmosferycznymi za pomocą odpornego na warunki atmosferyczne tynku zewnętrznego, ponieważ ich wciąż otwarte pory mogą wchłaniać wodę, co z kolei może prowadzić do uszkodzeń spowodowanych mrozem.
Cegły klinkierowe są natomiast twardsze, a dzięki stopionej powierzchni prawie nie przepuszczają wody, dlatego stosuje się je jako elewacje, cegły licowe lub jako okładzinę do izolacji elewacji - a specjalne cegły klinkierowe nawet jako posadzki. Cegły klinkierowe są łatwe w pielęgnacji, z łatwością wytrzymują 100 lat i zachowują swój pierwotny kolor. Tak zwane klinkiery ceramiczne są całkowicie spiekane po bardzo długim czasie palenia i są szczególnie odporne na ciśnienie.
Jakie formaty mają cegły?
Zarówno klinkier, jak i cegły są równomiernie uformowane, dzięki czemu można je łatwo wbudować w mur. Współczesne cegły wyglądają inaczej niż lata temu, niekoniecznie są już solidne. Ponieważ nowe techniki produkcji, a przede wszystkim zwiększone wymagania, wymagają wysoce izolacyjnych, precyzyjnie wypalanych, a także lekkich cegieł murarskich, które są dostępne w postaci pustaków i cegieł płaskich.
Cegły, klinkier, ich wymiary i właściwości regulują normy DIN 105-100 i DIN 1053 dla muru. Podczas gdy norma DIN 105 część 4 dotyczy pełnego klinkieru i ceramicznego klinkieru perforowanego pionowo, cegły są regulowane w innych częściach normy DIN.
Więc czym są cegły?
Kiedy słyszysz o budynku lub murze wykonanym z cegły, zwykle masz przed oczami czerwonawe, średniowieczne kościoły lub fortece, których fasada lub cały mur są technicznie wykonane z cegieł. Nazwa cegła pochodzi od produkcji kamieni w piecu.
Obecnie cegła jest alternatywnym terminem określającym cegły murowane w południowych Niemczech, gdzie cegły są zwykle rozumiane jako dachówki.
