Tujas prawdopodobnie przekroczyły już zenit swojej popularności. W latach 70. solidna żywopłot zdobiła wszystkie niemieckie ogrody. W międzyczasie rodzina cyprysów została nieco zapomniana - ale ma wiele do zaoferowania. Oprócz optymalnej prywatności i ochrony przed wiatrem roślina rośnie szybko i bez problemu wytrzymuje mroźne zimy. W tym artykule wyjaśniamy, co jest ważne podczas pielęgnacji tui.
Pochodzenie i zastosowanie tui
Rodzaj tui obejmuje sześć gatunków, które pochodzą zarówno z Ameryki Północnej, jak i Azji Wschodniej. Na naszych szerokościach geograficznych szczególnie popularne są mrozoodporne gatunki, takie jak zachodnie drzewo życia (Thuja occidentalis) i gigantyczne drzewo życia (Thuja plicata). Warto wiedzieć: Gatunki pochodzące z Ameryki Północnej są na ogół bardziej odporne na mróz niż ich krewniacy z Azji.
Tuje, zwane także drzewami życia, są szczególnie odpowiednie jako rośliny chroniące prywatność, a tym samym do ogrodzenia posesji. Rosną bardzo szybko i obficie, dlatego szczególnie poszukiwane są odmiany filigranowe, takie jak „Smaragd” lub „Holmstrup”. Ale wiecznie zielona tuja nadaje się nie tylko jako roślina żywopłotowa, drzewo życia dobrze prezentuje się jako roślina samotna, a kształtem wzrostu przypomina cyprys, który na naszych szerokościach geograficznych nie przetrwałby zimy.
Wygląd i wzrost tui
Tuja rośnie jako stojące drzewo iglaste o stożkowym lub kolumnowym pokroju. W dzikim życiu drzewo życia osiąga wysokość do 20 metrów, szczególnie w Ameryce Północnej, gigantyczne drzewo życia osiąga nawet wysokość do 60 metrów. Ten ostatni jest najbardziej znany pod nazwą „Red Cedar” i jest popularnym gatunkiem drewna. Thujen osiąga również imponujące liczby pod względem wieku: 180 lat nie jest rzadkością! Tych wartości nie da się osiągnąć we własnym ogrodzie. Tuja ma zwykle około trzech metrów wysokości, a żywotność uprawianej rośliny jest krótsza niż dzikich gatunków.
Tuja potrzebuje słonecznego lub częściowo zacienionego miejsca, aby mogła dobrze się rozwijać jako gęsty ekran prywatności.
Właściwa lokalizacja dla żywopłotu tui
Najlepiej sadzić tuję w pełnym słońcu - ale roślina poradzi sobie również w jasnym cieniu. Gleba ma kluczowe znaczenie dla zdrowego żywopłotu tui. Powinien być wilgotny i nigdy nie wysychać całkowicie, nawet latem. Żywopłoty tui preferują również gleby wapienne, piaszczysto-gliniaste. Rodzina cyprysów jest jednak dość przystosowalna, dlatego tuja może rosnąć również na kwaśnych glebach piaszczystych, pod warunkiem, że zawartość próchnicy i wilgotność gleby są prawidłowe.
Sadzenie tui: tak to działa
Optymalny czas sadzenia tui to wiosna. Rośliny mają wtedy dużo czasu do zimy, aby się zakorzenić. Zanim zasadzisz tuję w ziemi, podlej ją obficie. Roślinę najlepiej umieścić w wodzie na kilka godzin.
Przed sadzeniem należy również wziąć pod uwagę, ile miejsca będzie potrzebować roślina żywopłotowa. Z reguły musi być co najmniej 40 do 90 centymetrów przestrzeni przed i za tują, w zależności od tego, jak duża i wysoka ma rosnąć twoja tuja. Należy również zapewnić wystarczającą przestrzeń między poszczególnymi roślinami. W zależności od rodzaju tui istnieją różne wartości orientacyjne, które wahają się od 30 do 50 centymetrów.
Właściwa pielęgnacja tui
Jak często muszę ciąć moją tuję?
Aby tuja zachowała piękny, zwarty kształt wzrostu, należy ją regularnie przycinać. Jeśli twoja odmiana tui jest szczególnie energiczna, powinieneś użyć nożyczek raz w czerwcu i ponownie w sierpniu. Zachowaj żywopłot węższy u góry niż u dołu, aby wystarczająca ilość światła padała na dolną część.
Ale bądź ostrożny! Nie odcinaj zbyt mocno i nigdy nie tnij nieskalowanych obszarów pędu, ponieważ roślina będzie miała trudności z odzyskaniem i prawie nie wykiełkuje.
Zasadniczo żywopłoty tui można ciąć o każdej porze roku. Najlepiej jednak przyciąć je wiosną lub jesienią.
Czy tuja jest trująca?
Tuja są trujące we wszystkich częściach rośliny. Dlatego podczas cięcia najlepiej jest nosić rękawiczki, ponieważ osoby wrażliwe mogą dostać podrażnienia i swędzenia przez kontakt ze skórą. Przypadkowe zjedzenie części rośliny powoduje podrażnienia błon śluzowych i dolegliwości żołądkowo-jelitowe.
Jak często muszę podlewać moją tuję?
Żywopłot lubi stać wilgotny, dlatego w pierwszych latach po posadzeniu szczególnie ważne jest regularne woskowanie żywopłotu. Jeśli tuja jest nieco starsza, to one same uzyskują wilgoć z głębszych warstw gleby. Aby zapobiec wysychaniu tui latem, zaleca się ściółkowanie gleby.
Czy muszę zapłodnić moją tuję?
Wiosną należy nawozić żywopłot tui około dwoma litrami kompostu na metr kwadratowy. Poprawia to strukturę gleby, a woda może być lepiej magazynowana w ziemi.
Żywopłoty tui są stosunkowo łatwe w pielęgnacji i mają niewiele składników odżywczych.
Rozmnażanie tui
Dzikie gatunki tui można zwiększyć poprzez siew jesienią. Należy jednak pamiętać, że nasiona zaczynają kiełkować dopiero po wystawieniu na działanie zimna. Odmiany tui najlepiej rozmnażać przez sadzonki późnym latem. Użyj jednorocznych do dwuletnich pędów bocznych, które zostaną usunięte z pędu głównego. Pozostały pasek kory skróć ostrym nożem i usuń boczne pędy. Następnie możesz umieścić pęd w ziemi doniczkowej. Przykryj pędy przezroczystą folią i zadbaj o temperaturę gleby około 20 stopni Celsjusza. Dobrze wiedzieć: rootowanie trwa około ośmiu tygodni.
Hibernuj tuję
Tuje są zwykle bardzo wytrzymałe i bez problemu wytrzymują mróz, więc zimą nie są konieczne żadne specjalne zabiegi pielęgnacyjne. Ściółkowanie gleby zapewnia korzeniom ochronę zimą i powinno być wykonywane w każdym przypadku, aby uzyskać lepszą strukturę gleby latem. W przypadku młodszych roślin może być konieczne podlewanie ich w listopadzie i ponownie w odpowiednim czasie wiosną, ponieważ tuja paruje przez cały rok i potrzebuje dużo wody. Wskazówka: nie używaj soli drogowej w pobliżu żywopłotów tui, ponieważ powoduje to nadmierne nawożenie rośliny i pozbawia ją wody.
Tuja są bardzo wytrzymałe i zimą nie wymagają żadnych dodatkowych zabiegów pielęgnacyjnych.
Popularne odmiany tui
Poniżej znajduje się lista najczęstszych rodzajów tui:
- Thuja occidentalis 'Brabant': jasnozielony, rośnie około 30 cm rocznie, mocny
- Thuja occidentalis 'Smaragd ': jasnozielona, rośnie około 10 do 25 cm rocznie, kolumnowa, bardzo mrozoodporna
- Thuja occidentalis 'Malonyana': ciemnozielona, przyrasta około 15-20 cm rocznie, kolumnowa, bardzo mrozoodporna
- Thuja occidentalis 'Teddy': zielona, przyrasta około 5 cm rocznie, pokrój kulisty, forma karłowata, igły miękkie
- Thuja plicata 'Martin': zielona, rośnie ok. 40 cm rocznie, bardzo szybko rośnie
- Thuja plicata 'Gelderland' : ciemnozielona, dorasta do około 40 cm, pędy stożkowate, lekko przewieszone
Choroby i szkodniki tui
Żywopłot jest bardzo łatwy w pielęgnacji. Powszechnie znanym problemem są jednak brązowe pędy tui, których przyczyną jest z jednej strony sól drogowa, która zapewnia zimą odprowadzanie wody z tui. Z drugiej strony bardzo kwaśne gleby mogą powodować brązowo-czarne przebarwienia igieł. Ale roślinie nie zawsze czegoś brakuje. Niektóre odmiany, jak na przykład zachodnie drzewo życia, na zimę przybierają jednolity czerwono-brązowy kolor - nie ma więc powodów do obaw.
Istnieje również wiele chorób grzybiczych, które mogą wpływać na tuję. Najbardziej znana jest śmierć pędów Pestalotia, tutaj gałęzie brązowieją od zewnętrznych końców do wewnątrz i obumierają. Charakterystyczne dla tej choroby grzybiczej są również okrągłe, wielkości główki od szpilki, czarno-brązowe owocniki na zainfekowanych pędach. Inną dobrze znaną chorobą jest opalenizna igłowa lub łuskowa.
Z reguły choroby liści i pędów można bardzo dobrze zwalczyć na tui, jeśli podejmiesz odpowiednie działania w odpowiednim czasie. Odetnij roślinę tak daleko, jak to możliwe, ale nie w starym drewnie! I potraktuj tuję odpowiednimi fungicydami.
Prawdopodobnie najbardziej niebezpiecznym dla tui jest zgnilizna korzeni. Grzyb niszczy tkankę kory korzeni. Pędy drzewa życia najpierw żółkną, a następnie brązowieją - roślina umiera. Najlepszą metodą zwalczania tego grzyba jest natychmiastowe usunięcie zainfekowanych roślin wraz z kulką korzeniową i wyrzucenie ich do odpadów domowych. Jeśli rozpoznają infekcję zbyt późno, może ona dotrzeć do sąsiednich roślin. Glebę należy również później wymienić, ponieważ patogeny grzyba pozostają w glebie przez długi czas i infekują nowe rośliny.