Prawidłowe przygotowanie ścian: naprawa ubytków i niedoskonałości tynku

Spisie treści:

Anonim

Prawidłowe przygotowanie ścian: naprawa ubytków i niedoskonałości tynku

Tynk podkładowy na ściany i sufity jest zwykle nakładany tylko raz. W przypadku późniejszych prac remontowych lub renowacyjnych służy jako podstawa pod kolejne powłoki, takie jak tynk dekoracyjny, tapeta czy farba.

Zanim zaczniesz malować lub tapetować, zwykle wymagane są małe lub duże naprawy powierzchni. Najczęstsze prace naprawcze obejmują zamykanie otworów na stare kołki lub gwoździe, wypełnianie lub mostkowanie pęknięć oraz - zwłaszcza w starych budynkach - naprawę ubytków na tynku lub pod tynkiem.

Napraw ścianę szpachlą © rodimovpavel, fotolia.com

Znajdź i zdiagnozuj słabe czyszczenie

Przed przystąpieniem do naprawy przeprowadza się diagnostykę istniejących usterek. Niektóre błędy można rozpoznać na pierwszy rzut oka, inne wymagają dokładniejszego zbadania. Poświęć wystarczająco dużo czasu na diagnozę, aby mieć pewność, że podłoże spełnia wszystkie wymagania. Przeoczone lub nieprawidłowo naprawione wady mogą prowadzić do tego, że kolejne powłoki nie będą się utrzymywać lub nie będą wyglądać tak pięknie, jak mogłyby - aw najgorszym przypadku oznacza to skomplikowaną obróbkę i znaczne dodatkowe koszty.

Sprawdź ścianę przed dalszą obróbką i tynkiem

Istnieją różne ręczne metody testowe do oceny podpowierzchni:

  1. Iluzja

    Przyjrzyj się dokładnie powierzchni tynku, aby zidentyfikować luźne i wyszczerbione obszary, pęknięcia, plamy, zabrudzenia, wykwity i narośla. W przypadku zawilgoconych ścian, wzrostu glonów, pleśni lub wykwitów krystalicznych należy najpierw określić i wyeliminować przyczyny. To może wiele znaczyć - od wyschnięcia ściany za pomocą myjki wysokociśnieniowej lub środka chemicznego, po odbudowę systemu tynkowania czy fundamentalną renowację ściany.

  2. Test spalania stukowego

    Stukając młotkiem można zobaczyć luźne miejsca i usłyszeć, czy za tynkiem nie ma pustych miejsc. Usunąć luźne, kruche lub luźne części i udostępnić głębsze ubytki, aby można było je wypełnić.

  3. Test zarysowania i pocierania

    Pozwala to ocenić wytrzymałość tynku. Możesz stwierdzić, czy tynk zamulał, po prostu przesuwając po nim ręką. W zależności od rodzaju tynku można zagruntować powierzchnię za pomocą głębokiego podkładu, ograniczyć szlifowanie poprzez dokładne oczyszczenie lub dodatkowo zszorstkować, a następnie wygładzić szpachlą.

  4. Test zwilżania

    Powierzchnię tynku rozprowadzić pędzlem lub pędzlem. Dzięki temu widoczne są włoskowate pęknięcia, a także od razu widać, czy powierzchnia odkurza równomiernie, czy nierównomiernie. Jeśli woda spłynie, zaleca się szorstkowanie powierzchni przed dalszą obróbką, aby powłoki lepiej przylegały. W przypadku ścian o dużej chłonności może pomóc głęboki podkład, dokładne zwilżenie wstępne lub wstępne pomalowanie rozcieńczoną farbą - w zależności od podłoża i planowanego projektu ściany.

  5. Test cięcia za pomocą testu taśmy klejącej
    Pokazuje, jak stabilna jest podłoże. Używając starego noża lub obcinaka do pudeł, wykonaj kilka równoległych cięć w niewielkiej odległości (ok. 1-2 cm), które krzyżują się jak symbol krzyżyka (#). Możesz już zobaczyć, czy części podłoża odklejają się lub łuszczy między nacięciami lub w punktach przecięcia. Następnie naciśnij w miejscu pasek mocnej, przezroczystej taśmy samoprzylepnej, oderwij go szarpnięciem i zobacz, co się zablokowało.
  6. Test alkaliczności
    Ta metoda jest stosowana przez profesjonalistów do określenia pH tynku. Stosowane są specjalne paski lub roztwory wskaźnikowe. Tynk mineralny, który reaguje alkalicznie, nie może być malowany niektórymi farbami. W przypadku ścian betonowych test alkaliczności może dostarczyć informacji o możliwej korozji (rdzy) na zbrojeniu stalowym.
Uwaga: Jeśli odnawiasz tynk tylko w niektórych miejscach, użyj tynku o tej samej wytrzymałości na ściskanie. Jeśli otynkowana powierzchnia jest bardziej odporna na nacisk niż otaczający tynk, istnieje ryzyko, że naprawiana powierzchnia później odpadnie, poluzuje się lub wypadnie.

Przy problematycznych ścianach, np. B. rozwój pleśni, poważne uszkodzenia, niejasne lub inne powierzchnie, zaleca się zlecenie testu specjaliście. Specjalistyczna firma może również udzielić wskazówek dotyczących odpowiednich metod naprawy lub przeprowadzić rozległe remonty i odnowienia maszyn.

Wskazówka: znajdź najtańszych malarzy i tynkarzy, porównaj oferty i zaoszczędź.

Różne pęknięcia i odpowiednie metody naprawy

Pęknięcie w ścianie © animaflora, fotolia.com

Istnieją różne rodzaje pęknięć i nie każde pęknięcie można trwale usunąć. W zależności od rodzaju pęknięcia wybierz najbardziej odpowiednią metodę maskowania, wypełniania, mostkowania lub wzmacniania.

  1. Pęknięcia włoskowate i pęknięcia sieciowe

    Drobne pęknięcia sieciowe i włoskowate są spowodowane nieprawidłowym składem lub nieprawidłową obróbką tynku. Pod wpływem wahań temperatury, wilgoci i upływu czasu pęknięcia powiększają się, a brud uwidacznia je. Są jednak tylko powierzchowne i nie wnikają w tynk. Pojedyncze pęknięcia powierzchni można szybko naprawić szpachlą. Istnieją specjalne systemy mostkowania rys do pokrywania dużych powierzchni, składające się z włókniny szklanej i elastycznej powłoki na bazie dyspersji.

  2. Pęknięcia skurczowe i pęknięcia spoin

    Pęknięcia te powstają głównie na spoinach ścian, np. B. jeśli materiały budowlane były przetwarzane zbyt świeżo lub nie dotrzymywano czasu schnięcia. Do ich naprawy zaleca się stosowanie elastycznych, odpornych na rozerwanie zbrojeń z tkaniny z włókien syntetycznych, które mocuje się do podłoża za pomocą kleju wzmacniającego, a później służy jako stabilne podłoże pod kolejne powłoki.

  3. Pęknięcia strukturalne

    Strukturalne pęknięcia dynamiczne są spowodowane naprężeniami lub ruchami konstrukcji, np. B. przez różne stopnie rozszerzalności materiałów budowlanych, „obróbkę” drewna, uginające się ściany, drgania lub osiadanie gruntu. W tym przypadku wskazane jest utworzenie podwójnego zbrojenia. W tym celu mostek rysy mocuje się specjalnym klejem, który podąża za przebiegiem pęknięcia. Następnie mocuje się na nim wzmocnienie z tkaniny z włókien syntetycznych, a na koniec nakłada się elastyczną warstwę pośrednią lub nawierzchniową.

Przygotowanie ściany: Pęknięcia należy odpowiednio naprawić Uwaga: W przypadku pęknięć, których nie można trwale usunąć, elastyczna warstwa pośrednia lub nawierzchniowa zapewnia, że ​​powierzchnia nie rozdziera się ponownie. Do uzupełnienia systemu zbrojenia pęknięć można również użyć tynku z żywicy syntetycznej o wysokiej elastyczności.