W mieście brakuje mieszkań. Czy spektakularne wieże mieszkalne i odnowione budynki prefabrykowane mogą pomóc? Przynajmniej przyczyniają się do zmiany wizerunku.
Przestrzeń życiowa, nowoczesny komfort, urbanistyka i blisko zieleni - to brzmi jak dobre argumenty. Dotyczyły one wielu wieżowców, które od lat 60. XX wieku często wznoszono na obrzeżach zachodnioniemieckich miast, a także prefabrykowanych budynków w NRD. Ale z biegiem czasu niegdyś mieszane wieże osadnicze przekształciły się w społeczne gorące punkty.
I dzisiaj?
„Istnieje nowy trend w kierunku mieszkania w wysokich budynkach” - zauważa burmistrz Frankfurtu Olaf Cunitz. Wie o rezerwacjach. „Powoli jednak zdajemy sobie sprawę, że wieżowce mogą być bardzo współczesnym sposobem na życie”. W jego mieście jest ich kilka: niedawno otwarty kompleks TaunusTurm obejmuje 70-metrowy budynek mieszkalny, który oferuje również muzealną przestrzeń wystawienniczą. Jeśli dojdzie do realizacji Tower 2, metropolia Główna będzie miała najwyższy budynek mieszkalny w Niemczech - 160 metrów. Już przebudowana wieża biurowa w dzielnicy Lyon próbuje złagodzić dwa problemy: pustostany komercyjne i niedobór mieszkań. „Pokazowy przykład” - mówi Philipp Sturm z Niemieckiego Muzeum Architektury o budynku, w którym znajdują się głównie małe mieszkania dla osób dojeżdżających do pracy. „Jednak ponowne wykorzystanie nie zawsze jest możliweczęsto jest droższe niż burzenie i odbudowa. "
Renowacja starego
Istniejący budynek wciąż ma potencjał. W Berlinie prefabrykowane budynki znów są „na fali”. Młodzi, kreatywni najemcy doceniają fakt, że plan piętra i styl można łatwo dostosować do indywidualnych potrzeb (patrz www.jeder-qm-du.de). Bernd Hunger z GdW, stowarzyszenie parasolowe dla branży mieszkaniowej, dostrzega kolejną zaletę: „Dzielnice gęsto zaludnione są wolne od barier i dobrze nadają się do zamieszkania w usługach”.
Dwa trendy
Odnowione duże osiedla tworzą przestrzeń życiową dla młodych i starszych, jednak nowe spektakularne wieże często nie są skierowane do wszystkich. Miejska urbanistka z Monachium, Karla Schilde, podkreśla: „Indywidualne, dobrze zaprojektowane projekty wieżowców mogą stanowić akcent i wzbogacić panoramę miasta. Ale zazwyczaj dążą do ekskluzywnego segmentu cenowego, argumentując, że jest to wyjątkowe - pod względem lokalizacji, widoku, architektury. „Budowanie w kierunku nieba nie jest tanie, rozwój, technologia i rozwój są zbyt złożone. Architekt Florian Kraft z firmy Stefan Forster Architects we Frankfurcie potwierdza: „Niedrogą przestrzeń życiową można łatwiej zrealizować w 7- do 8-piętrowym budynku niż w drapaczu chmur.” Dla zwykłych ludzi zwykle nie jest ona tak wysoka.
