Izolacja i współczynnik przenikania ciepła - jasno wyjaśnione
Dom energooszczędny © Marcus Kretschmar, fotolia.com
Chcąc ocieplić swój dom, musisz spełnić wymogi prawne, a jeśli chcesz to sfinansować tanimi kredytami, musisz też spełnić określone warunki. Ponieważ izolacja musi spełniać swoje zadanie, jakim jest utrzymanie ciepła w domu. Najwyraźniej najlepszym sposobem na osiągnięcie tego jest jak najmniejsze wydzielanie ciepła. Ile ciepła ucieka, widać na podstawie tzw. Współczynnika przenikania ciepła. Odgrywa rolę w wielu specjalistycznych dziedzinach, nie tylko w budownictwie. W budownictwie, współczynnik przenikania ciepła jest również znany jako wartości U .
Centralną obliczoną wartością dla izolacji jest współczynnik przenikania ciepła © thingamajiggs, fotolia.com
Rzut oka na jednostkę miary W / (m² · K) pokazuje, o co w tym wszystkim chodzi . Litera W oznacza wat i wskazuje moc. To nie jest ciepło, które jest wielokrotnie błędnie twierdzone, które i tak jest również mierzone w dżulach. Wydajność obejmuje czynnik czasu, a więc chodzi o utratę ciepła w określonym czasie. Jest to ważne, ponieważ jeśli wszystkie inne czynniki pozostaną takie same, ta sama ilość ciepła będzie zawsze wypływać w sposób ciągły.
Bardzo uproszczone: tak mówi wartość U.
W tym miejscu zajmiemy się bardziej konkretnym tematem i porozmawiamy o stratach ciepła w budynkach, co wyjaśnia sprawę. Jest oczywiste, że im więcej ciepła może uciekać, tym większy jest dany obszar . Dlatego też wykusze, wsporniki i wszelkie inne elementy architektoniczne powiększające zewnętrzną powłokę budynku należy negatywnie oceniać z punktu widzenia energochłonności. Pytanie, jak ściśle architekci powinni brać to pod uwagę podczas planowania, może być przedmiotem dyskusji długo - estetyka powinna zawsze odgrywać rolę w budowaniu.
Oczywiście ważna jest również różnica temperatur między wnętrzem budynku a światem zewnętrznym. W przypadku tej różnicy słowo K oznacza jednostkę miary, jest to jednostka miary Kelwin. C może równie dobrze oznaczać stopnie Celsjusza, ponieważ różnica jednego stopnia Kelvina jest tak samo duża, jak jeden stopień Celsjusza. Logiczne jest, że powierzchnia w metrach kwadratowych i różnica temperatur są mnożone razem. Jeśli nie ma różnicy temperatur, nie ma również strat ciepła.
Nie oznacza to bynajmniej wystawiania tematu na skrajności, wskazując na możliwość, że na zewnątrz domu jest cieplej niż w środku, co jest częstym zjawiskiem latem. Wtedy różnica temperatur uzyskuje znak ujemny, przepływ ciepła zmienia swój kierunek. Wniosek jest taki, że im chłodniej przebywa w domu, tym lepiej jest izolowany. Jest to jakość izolacji, o której zapomina się w wielu dyskusjach na temat kosztów i korzyści.
Innymi słowy: im mniejsza wartość współczynnika U, tym mniejsze straty ciepła . Izolacja domu zmniejsza więc wartość U izolowanych elementów. Wartości określone w rozporządzeniu w sprawie oszczędzania energii są zatem wartościami maksymalnymi - z punktu widzenia rozporządzenia nie jest problemem większa izolacja i osiągnięcie niższych wartości współczynnika U niż podano. Ma to jednak ograniczenia ekologiczne i ekonomiczne: im grubsza izolacja, tym mniej każdy dodatkowy centymetr poprawia wynik.
Przykładowa wartość U okna: im niższa, tym lepiej
Podane wartości współczynnika U są różne dla poszczególnych elementów budynku . Ściany zewnętrzne, skośne sufity i sufity najwyższej kondygnacji muszą mieć współczynniki U 0,24, a dachy płaskie nawet 0,20. Ściany i przy pomieszczeniach nieogrzewanych oraz płyta stropowa nie powinny przekraczać współczynnika przejścia 0,30. Wartość U równa 1,1 dotyczy przeszklenia, 1,3 dla okien i 1,4 dla okien dachowych. Należy zauważyć, że okna oznaczają właściwie całe okno łącznie z ramą, a nie tylko szyby.
Jeśli chodzi o elewacje, można powiedzieć, że przy obliczaniu niezbędnych grubości izolacji istniejący mur nie ma znaczenia w porównaniu z izolacją i dlatego można go pominąć. Aby osiągnąć współczynnik U na poziomie 0,24, potrzebne są izolacje o grubości 14 cm dla styropianu lub wełny mineralnej, 24 cm dla wełny szklanej, 16 cm dla włókien celulozowych i drzewnych, 18 cm dla włókien kokosowych, korka lub słomy.
