Paroizolacja lub paroizolacja ma za zadanie chronić budynki przed wnikaniem wilgoci. Aby uzyskać optymalną funkcjonalność, należy bardzo ostrożnie i prawidłowo przymocować oba materiały budowlane.
Paroizolatory lub paroizolatory składają się z folii nieprzepuszczalnej dla pary wodnej i służą jako osłona ochronna izolacji ściany lub dachu. Jednak nieprawidłowo zainstalowana paroizolacja lub paroizolacja jest często przyczyną znacznych uszkodzeń wilgoci. Dlatego należy bardzo uważać podczas montażu, aby folia aluminiowa lub polietylenowa mogła zapewnić, że wilgoć nie przedostanie się do materiału izolacyjnego budynku.
Te dwa terminy paroizolacja i paroizolacja są często używane jako synonimy. Jednak nie jest to do końca prawdą. Chociaż oba materiały budowlane mają podobne zadania, różnią się efektem i strukturą.
Różnica między paroizolacją a paroizolacją
Główną różnicą między paroizolacją a paroizolacją jest opór dyfuzyjny. Wartość ta określa poziom odporności materiału budowlanego na rozprzestrzenianie się pary wodnej i jest mierzona w fizyce budowli jako tzw. Wartość sd zgodnie z normą DIN 4108. W przypadku paroizolacji ta wartość sd jest znacznie niższa.
Paroizolacje mają wartość sd co najmniej 1500 metrów i dlatego są uważane za odporne na dyfuzję lub nieprzepuszczalne dla wody. Można zatem założyć, że metoda ta lepiej chroni budynek przed wilgocią niż paroizolacja. Ale często jest tak, że folia paroizolacyjna jest w wielu przypadkach przyczyną poważnych uszkodzeń wilgoci. Ponieważ jeśli paroizolacja nie jest szczelna w 100 procentach, może wystąpić tworzenie się pleśni, utrata ciepła lub zmniejszenie funkcji izolacji.
Jednak problematyczne obszary, takie jak połączenia z oknami, rurami lub gniazdami, często prowadzą do złego wykonania. Kolejnym błędem jest to, że możliwie idealnie zamocowana paroizolacja została zainstalowana, gdy była wilgotna i teraz zapobiega ucieczce wody zawartej w komponentach.
Ponieważ te wady konstrukcyjne występują stosunkowo często, wielu budowniczych rezygnuje z paroizolacji i zamiast tego instaluje paroizolacje. Mają wartość sd od co najmniej dwóch do maksymalnie 1500 metrów.
Powody stosowania paroizolatorów lub opóźniaczy parowania
Ciepłe i wilgotne powietrze w domu jest spowodowane wieloma różnymi czynnościami. Na przykład podczas gotowania, kąpieli, kąpieli lub po prostu oddychania. Bez paroizolacji lub paroizolacji wilgotne powietrze wydostaje się teraz przez ścianę na zewnątrz. Może to prowadzić do tworzenia się kondensatu, pleśni lub innych uszkodzeń spowodowanych wilgocią w konstrukcji budynku. Aby ograniczyć te przepływy wilgotnego powietrza, należy przymocować folie paroizolacyjne lub folie paroizolacyjne.
Te folie hamujące dyfuzję lub hamujące są szczególnie ważne podczas przedłużania dachów lub budowy domów drewnianych lub prefabrykowanych. Podczas gdy w pełnych domach wykonanych ze ścian lub betonu można zrezygnować z membrany klimatycznej. Jeśli warstwa izolacyjna została wybrana jako szczególnie gruba i skuteczna, kondensacja nie może tworzyć się na zewnętrznej powierzchni ściany poniżej warstwy izolacyjnej.
Zamocuj paroizolację
Aby zabezpieczyć budynek przed uszkodzeniem przez wilgoć, należy starannie zamocować paroizolację. Przeczytaj tutaj, jak to zrobić:
1. Wybierz materiały i narzędzia
Do pomyślnej instalacji potrzebny jest specjalny klej paroizolacyjny i taśma klejąca paroizolacyjna. Aby połączyć paski, zawsze powinna być dostępna samoprzylepna taśma łącząca. Dzięki tym materiałom nie powinieneś oszczędzać, ale zwróć uwagę na zalecenia producentów.
2. Ułożyć folię paroizolacyjną
Zasadniczo należy zawsze mocować paroizolację skierowaną do wnętrza. Aby uniknąć szkód następczych, należy zwrócić szczególną uwagę na szwy folii i części łączące okien i gniazd.
Najlepiej jest położyć folię paroizolacyjną bezpośrednio nad krokwiami. Aby to zrobić, zszyj folię do krokwi w odległości od dziesięciu do dwunastu centymetrów i na głębokości co najmniej ośmiu milimetrów. Folię paroizolacyjną można przykleić tylko na jednolitym tle, ponieważ tylko one mogą wytrzymać ciśnienie wymagane do dociśnięcia.
Najlepiej jest położyć folię paroizolacyjną bezpośrednio nad krokwiami.
3. Zachowaj supernatant
Przy połączeniu ze ścianą należy zachować co najmniej 15 centymetrów występu, aby przez szczelinę nie gromadziła się wilgoć.
Paroizolacja zachodzi na połączenie ze ścianą.
4. Uszczelnić ze sobą folie paroizolacyjne
Teraz, gdy poszczególne paski zostały już zszyte na krokwiach na zakładkę, należy zamaskować je przed sobą w sposób paroszczelny. Teraz użyj do tego taśmy paroizolacyjnej. Umieszczasz to na krokwi i przyklejasz na bocznej krawędzi drugiej folii paroizolacyjnej, najlepiej również na zszywkach. Wtedy całość będzie naprawdę napięta!
Użyj taśmy paroizolacyjnej, aby uszczelnić poszczególne folie.
5. Przełomy i punkty połączeń
Za pomocą taśmy paroizolacyjnej lub kleju paroizolacyjnego można mocować i uszczelniać otwory i punkty połączeń. Zalecany jest poziom montażu między folią paroizolacyjną a wewnętrzną okładziną, aby zapobiec częstemu przekłuwaniu paroizolacji. Ponieważ każdy otwór na gniazda lub inne elementy może doprowadzić do przedostania się wilgoci do izolacji.
6. Zachowaj ostrożność przy rozszerzaniu fałd
Jeśli paroizolacja jest połączona z więcej niż jednym elementem, zmiany temperatury mogą powodować różne rozszerzanie się elementów. Zaledwie kilka milimetrów może spowodować rozdarcie paroizolacji. Najlepszym sposobem, aby temu zapobiec, są rozciągliwe zmarszczki. W tym celu nie należy naciągać folii paroizolacyjnej zbyt mocno, aby nie była naprężona. Jeszcze lepiej jest lekko zsunąć folie, aby powstało małe zagięcie.
7. Zamocować kontrłaty
W celu optymalnego zamknięcia paroizolacji mocowane są kontrłaty. Tworzy to dystans między wewnętrzną ścianą pomieszczenia a paroizolacją i zapewnia wystarczającą cyrkulację powietrza. Wreszcie można teraz zamontować ścianę wewnętrzną na kontrłatach.
Sprawdź szczelność paroizolacji lub paroizolacji
Jeśli już zainstalowałeś paroizolację lub paroizolację, możesz sprawdzić szczelność folii przed wilgocią za pomocą tzw. Testu drzwi dmuchawy. Technik pomiarowy zamknie wentylator w ramie drzwi wejściowych i zaplombuje go folią. Wentylator wytwarza podciśnienie i powietrze jest zasysane do domu. Następnie mierzone jest powietrze wyciągane przez wentylator. Gdyby wentylator musiał dużo odkurzać, są wycieki.
Oprócz testu drzwiczek dmuchawy, obrazy termiczne są teraz robione za pomocą kamery na podczerwień, aby dowiedzieć się, gdzie są nieszczelne szczeliny lub uszkodzenia. Alternatywnie możesz również użyć wytwornicy mgły. Kiedy dym zbliża się do wycieku, następuje wyraźny wzrost ruchu powietrza.