W kontekście opieki domowej terminy Katalog pomocy i Katalog pomocy pojawiają się regularnie, gdy chcesz uzyskać pomoc. Wyjaśnimy, co to jest i jakie są różnice.
Pojęcia katalog aids i katalog pomocy są często używane synonimicznie, ale różnica polega przede wszystkim na pomysłodawcach: ustawowe zakłady ubezpieczeń zdrowotnych określają zakres uznanych pomocy w katalogu pomocy, a uznane pomoce prywatnych kas chorych są wymienione w katalogu pomocy.
Ponad 30000 pomocy jest uznanych za podlegające zwrotowi w katalogu pomocy ustawowych zakładów ubezpieczeń zdrowotnych w przypadku choroby lub potrzeby opieki. Ustrukturyzowana lista produktów zapewnia ubezpieczonym, lekarzom i ubezpieczycielom zdrowotnym rolę ponoszących koszty jako pomoc i przegląd. Katalog pomocy, który spełnia tę samą funkcję w prywatnych kasach chorych, zawiera również porównywalnie obszerny przegląd.
Ochrona ubezpieczeniowa w ramach ubezpieczenia zdrowotnego obejmuje również prawo do środków pomocniczych i pielęgnacyjnych na wypadek choroby, niepełnosprawności lub potrzeby opieki. W zależności od rodzaju potrzeby i przyczyny koszty pokryje zakład ubezpieczeń zdrowotnych, zakład ubezpieczeń na wypadek opieki długoterminowej lub porównywalny usługodawca.
Pomoc ma na celu rekompensatę lub złagodzenie choroby, niepełnosprawności lub potrzeby opieki lub wynikających z nich ograniczeń. Jeśli istnieje potrzeba pomocy, katalog pomocy lub katalog pomocy służą jako szablon dla przetestowanych, potencjalnie możliwych do przepisania i tym samym uznanych pomocy.
Określenie warunków
Jako jednostki kosztów wyróżnia się ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenie na wypadek opieki długoterminowej
- Przybory
- Produkty mające na celu wyeliminowanie lub złagodzenie ograniczeń związanych z chorobą lub wiekiem (przykłady: rollatory, wózki inwalidzkie, uchwyty, ciśnieniomierze)
- Środki zaradcze
- Zabiegi i środki łagodzące objawy i stany chorobowe (przykłady: terapie, masaże)
- Lek
- Preparaty ze składnikami aktywnymi, które są stosowane w leczeniu lub zapobieganiu chorobom (na przykład: tabletki na ból głowy, napary, leki na ciśnienie krwi)
Niektóre zabiegi i masaże są również objęte ubezpieczeniem zdrowotnym.
Lista zasobów ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego
Katalog pomocy to obszerna lista wszystkich środków pomocniczych, których koszty obecnie pokrywa ustawowe ubezpieczenie zdrowotne (GKV). Lista obejmuje obecnie ponad 30 000 pomocy (stan na 2019 r.). Za regularne aktualizacje odpowiada Krajowe Stowarzyszenie Ustawowych Funduszy Ubezpieczeń Zdrowotnych, które wprowadza innowacje (nowe dodatki i eliminacje pomocy) na liście zgodnie z przepisami ustawy o wzmocnieniu rozporządzenia o środkach terapeutycznych (HHVG).
Produkty są sortowane według obszarów zastosowania i muszą spełniać określone właściwości (przydatność do zamierzonego zastosowania, wymogi bezpieczeństwa i wymagania jakościowe) przed umieszczeniem na liście. Krajowe Stowarzyszenie Ustawowych Funduszy Ubezpieczeń Zdrowotnych jest wspierane doradczo przez Służbę Medyczną Centralnego Zrzeszenia oraz MDK zakładów ubezpieczeń zdrowotnych.
Katalog pomocy prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego
Katalog środków pomocniczych prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego (PKV) jest podzielony na „otwarty” i zamknięty katalog pomocy. Podczas gdy katalog zamkniętych pomocy odpowiada liście pomocy GKV, „katalog otwartej pomocy” zawiera rozszerzoną listę produktów pomocy refundowanych dla pacjentów prywatnych wraz z odpowiednio rozszerzoną taryfą ubezpieczeniową.
Lista zasobów z GKV i REHADAT
Lekarze, sklepy i dostawcy artykułów medycznych, ubezpieczenia zdrowotne i osoby ubezpieczone mogą znaleźć wyczerpujące informacje na temat uznanych środków pomocniczych w katalogu pomocy medycznych. Oznacza to, że można teraz szybko ustalić online, czy pomoc podlega zwrotowi, czy też koszty trzeba pokryć samodzielnie.
Każda uznana pomoc otrzymuje numer pomocy, gdy znajduje się na liście pomocy. Numer ten należy zawsze podawać na recepcie, aby zwiększyć szanse ubezpieczyciela na akceptację kosztów.
Lista zasobów zawiera zasoby posortowane według obszaru zastosowania (alfabetycznie):
- Urządzenia ssące (np. Dla osób z tracheostomią)
- Pomoce do czytania, pomoce do chwytania lub ubierania się (pomoce adaptacyjne)
- Pomoce aplikacyjne (na przykład pompy do infuzji lub systemy karmienia)
- Środki pielęgnacyjne do kąpieli, na przykład siedziska kąpielowe, wkłady kąpielowe lub podnośniki do kąpieli
- Urządzenia do promieniowania (na przykład w przypadku ciężkich chorób skóry i zgodnie z zaleceniami lekarza)
- Pomoce dla niewidomych (np. Dotykowe kije)
- Środki pomocnicze do stymulacji elektrycznej (na przykład do terapii mięśni lub terapii bólu)
- Pomoce do chodzenia (na przykład chodziki, balkoniki, chodziki)
- Środki przeciwodleżynowe (np. Poduszki przeciwodleżynowe, systemy zmiennego ciśnienia, materace pielęgnacyjne)
- Pomoce sensoryczne, takie jak aparaty do mówienia (np. Wzmacniacze głosu), aparaty słuchowe (np. Aparaty słuchowe, urządzenia do szumów usznych) i ograniczone pomoce wzrokowe (tylko do 18 roku życia; później refundowane w ograniczonym zakresie)
- Urządzenia do inhalacji i terapii oddechowej
- Środki pomocnicze przy nietrzymaniu moczu (np. Wkładki, pieluchy, pieluchomajtki, a także majtki i majtki, majtki mocujące z wkładkami, wkładki dla osób nietrzymających moczu)
- Pomoce komunikacyjne (np. Dla osób z chorobą Parkinsona)
- Karetki i pojazdy niepełnosprawne (np. Wózki inwalidzkie, elektryczne wózki inwalidzkie)
- Protezy do wymiany części ciała (np. Protezy nogi)
- Ortezy
- pomoce ortopedyczne (np. wkładki do butów lub obuwie ortopedyczne)
- Środki pomocnicze do terapii kompresyjnej (np. Bandaże uciskowe, pończochy uciskowe)
- Artykuły pielęgnacyjne (np. Łóżka do karmienia lub łóżka odpowiednie dla osób niepełnosprawnych, jeśli nie można już korzystać z łóżek standardowych)
- Pomoce do pozycjonowania i zmiany pozycji (na przykład maty pozycjonujące, poduszki pozycjonujące, kliny pozycjonujące)
- Urządzenia pomiarowe do kontroli warunków i funkcji organizmu (na przykład urządzenia do pomiaru poziomu cukru we krwi lub ciśnienia krwi)
- Środki ułatwiające poruszanie się (np. Systemy ramp, deski przesuwne, podjazdy dla wózków inwalidzkich)
- Pomoce do siedzenia (np. Poduszki siedzeń, pierścienie siedzeń, skorupy siedzeń)
- Pomoce do stania (np. Stojaki do samodzielnego poruszania się)
- Materiały stomijne
- sprzęt do ćwiczeń terapeutycznych (np. trener ramion lub nóg)
- Pomoce łazienkowe, takie jak krzesła toaletowe, podnoszone deski sedesowe i inne.
Glukometry pomagają zawsze monitorować poziom glukozy we krwi i są wymienione na liście zasobów.
Wśród pomocy szczególny status mają tak zwane „pomoce pielęgnacyjne do spożycia”. Można je otrzymać bezpłatnie w ramach tzw. Pakietu pomocy opiekuńczej po złożeniu wniosku do towarzystwa ubezpieczeń opiekuńczych, jeżeli dostępny jest uznany poziom opieki. Zakładany koszt to 40 euro miesięcznie, które można wymienić na środki dezynfekujące, jednorazowe rękawiczki, maski na twarz i fartuchy ochronne lub wkłady ochronne do łóżka.
Pomoce i środki pielęgnacyjne - rozpoznaj różnice
Pomoc to środki mające na celu złagodzenie ograniczeń związanych z chorobą lub wiekiem, które zakład ubezpieczeń zdrowotnych musi zatwierdzić, zanim użytkownik otrzyma dotacje na pokrycie kosztów. Pomoce to (łatwo) ruchome przedmioty, co odróżnia je od pomocy pielęgnacyjnych: Jedną z pomocy jest mobilna rampa, którą może dofinansować Kasa Chorych, a jedną z pomocy pielęgnacyjnych jest zamontowany na stałe podnośnik wannowy lub łóżko do opieki długoterminowej (trudne do przesuwania), dlatego koszty te nie są pokrywane przez kasę chorych. Zwykle odpowiada za to kasa pielęgnacyjna, aby na wniosek przyznać dofinansowanie (wniosek zawsze przed zakupem!).
O ile przyjęcie pomocy wymaga recepty lekarskiej, o tyle pomoce pielęgniarskie nie wymagają recepty do wniosku. W wielu przypadkach profesjonalnie przeszkoleni pracownicy Kasy Opieki Zdrowotnej odwiedzają podczas przeglądu wniosku sprawdzenie aktualnej potrzeby.
Wizyta na miejscu przez eksperta
Jeśli MDK zostanie wezwany do rozpatrzenia wniosków do ubezpieczenia pielęgniarskiego lub zdrowotnego, na wizytę na miejscu przyjedzie ekspert z MDK. Rzeczoznawca może również wydać zalecenia ułatwiające ubieganie się o pomoc. Dlatego podczas rozmowy należy poprosić recenzenta o pisemną rekomendację, aby nie było nieporozumień z ubezpieczycielem zdrowotnym, jeśli złożysz wniosek o kolejne zgłoszenie po wizycie w MDK.
W przeciwieństwie do wielu innych aparatów, aparaty słuchowe nie wymagają wcześniejszego zatwierdzenia, ponieważ są klasyfikowane jako aparaty sensomotoryczne.
Jak ubiegać się o pomoc?
Recepta lekarska jest wymagana, aby wystąpić do kasy chorych o pokrycie kosztów pomocy.
W rozmowie z lekarzem prowadzącym możesz wyjaśnić swoje potrzeby lub potrzeby wnioskodawcy. Jeśli uda im się zidentyfikować medyczną potrzebę uzyskania pomocy, mogą napisać receptę z określonym numerem pomocy. Po rozmowie złóż receptę na pomoc wraz z wnioskiem o zwrot kosztów do kasy chorych. Przed zakupem należy poczekać na akceptację.
Po zatwierdzeniu możesz udać się do sklepu z artykułami medycznymi lub do dostawcy, aby zrealizować receptę. Ważne jest, aby wybrać dostawcę, który podpisał umowę partnerską z płacącym ubezpieczycielem zdrowotnym. Dostawca przekaże pomoc lub dostarczy ją bezpośrednio do domu. Po dostawie jest również odpowiedzialny za instrukcje użytkowania, (płatne) prace konserwacyjne i naprawy.
Jeżeli koszty są w pełni pokryte przez ubezpieczenie zdrowotne, użytkownik ponosi jedynie koszty ustawowej opłaty dodatkowej (maksymalnie do dziesięciu euro za pomoc).
Wyjątki i szczególne cechy w zatwierdzaniu pomocy
Aparaty słuchowe to pomoce sensomotoryczne i nie wymagają wcześniejszego zatwierdzenia. Maksymalna kwota kosztów jest ograniczona przez ubezpieczenie zdrowotne do 1500 euro na ucho.
Kasa chorych musi ponownie zarejestrować wniosek w ciągu trzech tygodni, o ile opinia eksperta nie jest wymagana (potem maksymalnie pięć tygodni). Jeżeli wniosek o pomoc nie zostanie zatwierdzony lub odrzucony w tym terminie, zostaje uznany za automatycznie zatwierdzony i pomoc można wykupić na koszt kasy chorych. W przypadku odmowy ubezpieczony może w ciągu czterech tygodni wnieść sprzeciw, co skutkuje ponownym badaniem. Jeśli zostanie ponownie odrzucony, pozostaje tylko samopłata lub droga do sądu socjalnego.
Zatwierdzone środki pomocowe są również wspierane przez Kasa Chorych w ramach konserwacji, niezbędnych napraw czy zamówienia wymiany. To samo dotyczy przeglądów technicznych (np. W przypadku monitorów dozorowych lub pomp infuzyjnych), a także kosztów eksploatacji dopuszczonych środków pomocniczych (prąd, ubezpieczenie OC).
Ale uwaga: ubezpieczenie zdrowotne płaci tylko za pomoce z listy pomocy w wysokości, która została wcześniej ustalona w umowie z dostawcą pomocy w ramach umowy partnerskiej. Kupując środki pomocnicze, jesteś również zobowiązany do współpracy z partnerem umownym kasy chorych. Dodatkowe koszty pomocy z rozszerzonym zakresem funkcji i bez niego ponosi ubezpieczony oprócz udziału własnego.
Wskazówka:
Zakup nie zawsze jest konieczny, szczególnie w przypadku większych pomocy i / lub łatwiejszych do zarządzania okresów użytkowania. Możesz także pożyczyć wiele środków pomocniczych ze sklepu z artykułami medycznymi i zwrócić je po użyciu. Po zatwierdzeniu koszty wynajmu pomocy ponosi również zakład ubezpieczeń zdrowotnych.
Jeśli wózek inwalidzki jest potrzebny tylko tymczasowo, nie trzeba go kupować - można go również wypożyczyć w sklepie z artykułami medycznymi.
Przypadek szczególny: środki pomocnicze dla rezydentów domów opieki
W domu opieki, zgodnie z paragrafem 33 V księgi kodeksu socjalnego, mieszkańcy muszą mieć pod ręką „powszechnie używane pomoce”. Należą do nich wózki inwalidzkie i pomoce do chodzenia, a także środki do higieny osobistej. Koszty korzystania z pomocy są już uwzględnione w opłacie za zakwaterowanie w domu. Jednak obowiązek dostarczenia dotyczy tylko dostępności w domu. Nie ma prawa do posiadania wózka inwalidzkiego gotowego do spacerów po terenie zewnętrznym. Jeżeli dom opieki nie zaspokaja potrzeby takiej pomocy z dobrej woli / na życzenie, osobny wózek inwalidzki do użytku na zewnątrz może zostać zatwierdzony przez kasę chorych na podstawie recepty lekarskiej.
